Promocija knjige “Narodne pjesme Crne Gore” autora Milorada Mića Miranovića

Promocija knjige “Narodne pjesme Crne Gore” autora Milorada Mića Miranovića, promovisana je 04.12.2012. u restoranu Ognjiše, u organizaciji Centra za očuvanje i razvoj kulture manjina.

O knjizi su govorili: prof.dr Novak Kilibarda, književnik Bogić Rakočević, Dragan Djurović kao i autor Milorad Miranović.

Direktor Centra Dr Derviš Selhanović u ime organizatora je pozdravio prisutne i o knjizi kazao sljedeće: „  Pojava dobre knjige predstavlja svojevrstan kulturni događaj, a to bi se upravo moglo kazati za ovu knjigu na koju se dugo čekalo.Narodne pjesme Crno Gore koju je pripremio Mićo Miranović, pedantni sakupljač, muzički i kulturni poslanik, antologičar usmene lirike. Smatram da je ovo do sada najozbiljniji poduhvat koji je tražio izuzetan istraživački napor, strpljenje, radnu i kreativnu energiju. Muzičko bogatstvo Crne Gore je različito i  mnogo je ljudi nesebično radilo da ga sačuva i da traje. Njihova imena, nažalost, lagano prekriva veo zaborava, ali na sreću ne i njihovo djelo.

Pjesma nema granica, nad njom svi imaju prava…

Kada je Crna Gora u pitanju, uslovno se izdvajaju tri muzička entiteta koja imaju svoje specifičnosti koje bogatstvo crnogorske muzičke riznice čine blistavim.

Prvom entitetu pripadaju pjesme Crnogorskog primorja sa osobenim mediteranskim zvukom, tako da rezultira sličnošću sa pjesmama nastalim duž jadranske obale uz specifičnosti koje proizilaze iz posebnih društveno-istorijskih okolnosti.

Drugi muzički entitet čine starogradske pjesme. To su pjesme nastale u urbanim sredinama Crne Gore s posebnim naglaskom na Podgoricu, Bijelo Polje i Pljevlja.

Pjesme koje pripadaju „trećem entitetu“, takozvani „brđanski napjevi“ u sebi nose taj specifičan zvuk planine.

Posebne zasluge širenja i sveopšteg prihvatanja narodnih pjesama, padaju u udio njenim najboljim izvođačima za koje, zahvaljujući njihovoj enormnoj popularnosti, i vremenima idejno zdravijim od današnjeg.

U plejadi velikana koji su čuvali i afirmisali muzičko nasljeđe Crne Gore izdvajaju se tri imena koja su uradila nemjerljivo mnogo da se naša muzička riznica prikaže i zasija punim sjajem. To su rasna i jedinstvena Ksenija Cicvarević, tihi i neponovljivi Hamdija Šahinpašić i otmeni i gospostveni Božidar Ivanišević koji su stvarali, njegovali i čuvali lirske pjesme urbanog stila.

Iskoristio bih ovu priliku da nešto kažem o sevdalinki koju je autor ove knjige s pravom apostrofirao.

Sevdalinka je istinska tragična i univerzalna umjetnost. Bol koja pjeva i kao takva ona je kulturni dragulj, koji se bolje kotira u svijetu nego ovdje, kod kuće.