[ TIME ]

ATLANTIK

Pronađene okeanske crne rupe

Vrtlozi pronađeni u Atlantiku predstavljaju matematički ekvivalent crnim rupama, tvrde fizičari. U pitanju je ideja koja bi mogla da dovede do novih načina ljudskog razumijevanja načina na koji morske struje prenose đubre širom okeana.

Crne rupe predstavljaju regione u kojima je gravitacija toliko snažna da ne dozvoljava ničemu da izađe iz njih, pa čak ni svijetlu.

Ovi čudni objekti prvi put su otkriveni početkom dvadesetog vijeka kao matematička rješenja jednačina opšte relativnosti, a naučnici su tek kasnije počeli da sakupljaju konkretne dokaze o njihovom postojanju.

Jedna od zanmimljivih stvari u vezi sa opštom relativnošću je to što ista matematička rješenja mogu da se pojave i u drugim situacijama.

Posljednjih godina fizičari su otkrili kako da stvore „plaštove nevidljivosti“ uz pomoć metamaterijala koji su skretali svjetlost oko objekta.

Crne rupe upravljaju svijetlom na isti način kriveći vrijeme i prostor. Zapravo, jednačine koje opisuju oba sistema formalno su identični.

Upravo zbog toga, inženjeri su uspjeli da korišćenjem metamaterijala stvore ekvivalente crnim rupama kako bi skretali svjetlost.

Džordž Haler sa Švajcarskog federalnog instituta za tehnologiju u Cirihu i Francisko Vera sa Univerziteta Majami na Floridi otkrili su još jedan ekvivalent crnim rupama, ovog puta u svijetu vrtloga.

Vrtlozi koji mogu da se stvore uzburkanim vodama predstavljaju prizor sličan onom koji ostavljaju crne rupe.

Oni su pokazali kako svaka granica vrtloga u turbulentnoj tečnosti posjeduje osobine koje ima i astrofizička crna rupa.

Ovo zanimljivo otkriće može da ima značajne implikacije na naše razumijevanje načina na koji okeanske struje transportuju materijal. S obzirom na to da sve što upadne u crne rupe ne može da izađe, ovi vrtlozi mogu da transportuju materijal na velike udaljenosti.

Ovi rezultati takođe navode na mogućnost da u budućnosti možemo da naiđemo na još ekvivalenata crnih rupa na Zemlji.