S. Vulić [ balkanrock.com ]

KOIKOI objavio dugoočekivani album „O sreći u snovima“

Jedan od najvažnijih regionalnih indie bendova, KOIKOI, objavio je svoj drugi studijski album „O sreći u snovima“. Izlazak albuma „O sreći u snovima“ označava zvanični početak KOIKOI 2.0 ere i predstavlja veliki iskorak za bend, koji se od samog početka isticao okupljanjem snažne zajednice saradnika oko svojih projekata.

Kroz rad na ovom izdanju, bend je odlučio da tu praksu formalizuje osnivanjem izdavačke kuće KoiKolektiv Records, čime se obavezuje da će i dalje ulagati u kreativnu sinergiju i podršku autorskoj muzici iz regiona.

Album je nastao uz asistenciju impresivne liste regionalnih i međunarodnih talenata, koji su doprinijeli kvalitetu i novom identitetu. Na produkciji albuma je radio Saša Janković, čija karijera obuhvata rad sa bendom The Cure i kultnim regionalnim izdanjima poput albuma grupa Darkwood Dub, „Život Počinje U tridesetoj“ i Eyesburn, „Full Control“, dok je za miks i mastering bio zadužen Bogdan Braković.

Dizajner Mihailo Kalabić i fotograf Nemanja Knežević doprinijeli su novom vizuelnom identitetu. Kroz seriju fotografija, KOIKOI je dio prirode i začudne, mračne i umirujuće, šume u koju je smješten i dio pjesama. Kalabićevi i Kneževićevi radovi, nastali kroz saradnje sa KOIKOI biće predstavljen na izložbi u Beogradu, pred proljećni koncert benda.

Novi album i njegova šarenolika lepeza zvuka je najavljena singlovima „Ponovo stran“ i „Ti imaš mir“, koji prati i vizuelno impresivan video koji je pomjerio produkcione i kreativne granice regionalnih indie spotova.

Marko Grabež iz KOIKOI-a objašnjava da je prva inspiracija za album bila slika A Dog Barking at the Moon, Huana Miroa, simbolizujući dosezanje za nečim nedostižnim i sukob između naivnosti i nečeg velikog i mračnog.

„Album odiše melanholijom i introspektivnošću. Tekstualno se često prepliću potrebe za kolektivnim činovima, ali i izolacijom. Kada bismo upoređivali sa prvim albumom, ovaj je jezički i muzički ipak nešto homogeniji i koherentniji. Naravno da od svog ‘svaštara’ manira nismo pobjegli, ali je bilo prirodno da ponudimo nešto drugačije, s obzirom na to da smo svi četiri godine stariji. Takođe, vjerujem da je neminovno bilo i da se društveni i politički kontekst u kojem stvaramo, odrazi i na muziku.“ poručuje Grabež.