B.Bu. [ Blic ]

BRITANSKI GLUMAC

Ričard Barton: Jedan od sinonima za film, veliki zavodnik i sklon porocima

Muževan, sugestivne geste i vrhunske, sonorne dikcije, zvijezda je postao romantičnim ulogama u istorijskim spektaklima, npr. Aleksandar Veliki reditelja R. Rossena, Kleopatra u režiji J. L. Mankiewicza (kao Marko Antonije).

Slavni filmski i pozorišni glumac Ričard Barton rođen je na današnji dan prije 100 godina, 10. novembra 1925. u Velsu u siromašnoj porodici.

Pravim imenom Ričard Walter Jenkins Jr. je drugo najmlađe od trinaestoro djece Ričarda Waltera Jenkinsa Sr. i Edithe Maude Jenkins.

Majka mu je preminula kad je imao dvije godine. Za svoju brojnu braću i sestre pobrinula se Bartonova starija sestra Sesilija i njen suprug.

Od mladosti je Ričarda Bartona zanimala gluma i bavljenje pozorištem, što ga je učinilo popularnim u njegovoj školi. Ipak, odustao je od škole sa 16 godina, a kasnije je postao kadet u Port Talbot eskadrili za obuku vojnih pilota.

Istovremeno se pridružio omladinskom dramskom klubu u kojem je naučio osnove glume.

S 18 godina primljen je u koledž Exeter u Oksfordu, ali se vratio u vazduhoplovnu jedinicu, ali zbog lošeg vida nije mogao postati pilot. Gotovo tri godine služio je kao navigator.

Nakon II. svjetskog rata proglašavan je najtalentovanijim mladim britanskim pozorišnim glumcem, "najboljim Hamletom" (kreacija u kazalištu Old Vic od 1953).

Na filmu debitovao 1948., od 1952. u Holivudu (uporedo je nastavio pozorišnu karijeru u šekspirijanskom, npr. kao Koriolan, Otelo, Jago, Kaliban, ali i savremenom repertoaru).

Muževan, sugestivne geste i vrhunske, sonorne dikcije, zvijezda je postao u romantičnim ulogama u istorijskim spektaklima, npr. Aleksandar Veliki (Alexander the Great, 1956) R. Rossena, Kleopatra (Cleopatra, 1963) J. L. Mankiewicza (kao Marko Antonije).

Zapažene su bile njegove interpretacije istorijskih likova u kriznim situacijama, npr. u Becketu (1964) P. Glenvillea i Umorstvu Trockoga (The Assassination of Trotsky,1972) J. Loseyja, a jednako je uvjerljivo tumačio destruktivne i neurotične savremene likove, npr. Osvrni se gnjevno (Look Back in Anger, 1959), T. Richardsona, Noć iguane (The Night of the Iguana, 1964) J. Hustona, Špijun koji se sklonio u zavjetrinu (The Spy Who Came in from the Cold, 1965) M. Ritta, Ko se boji Virginije Woolf?(Who’s Afraid of Virginia Woolf?, 1966) M. Nicholsa.

Sedam je puta bio nominovan za Oskara, no nikad ga nije osvojio. Pažnju je privlačio burnom vezom s Elizabet Tejlor.

Ostali važniji filmovi: Rođakinja Rahela (My Cousin Rachel, 1952) H. Kostera, Gorka pobjeda (Bitter Victory, 1957) N. Raya, Sutjeska (1973) S. Delića (kao Josip Broz Tito).

Za svoje filmove Moja rođakinja Rachel i Equus dobio je 2 Zlatna globusa. Primio je nagradu BAFTA za Ko se boji Virginije Woolf.

Godine 1949. Barton se oženio velškom glumicom i producenticom Sybil Williams. Imali su dvije kćeri - Katherine i Jessicu. Par se razveo nakon 14 godina braka.

Potom se 1964. oženio s Elizabet Tejlor. Vjenčali su se dva puta; njihovo prvo vjenčanje bilo je u Montrealu u Kanadi, a drugo u Bocvani. Njihov je brak uvijek bio pod ogromnom medijskom pažnjom.

Ubrzo nakon razvoda s Elizabet Tejlor 1976. Barton se oženio manekenkom Suzy Miller (koja je bila u braku i s prvakom Formule 1 Jamesom Huntom), ali su se razveli nakon 6 godina braka.

Od 1983., pa sve do smrti, Barton je ostao vjeran zadnjoj supruzi Sally Hay. S njom se preselio u Švajcarsku kako bi pobjegao od pritiska poreza. Njegova zarada od 1,5 milijardi dolara čini ga najbolje plaćenim glumcem u istoriji Holivuda.

Barton je umro 5. avgusta 1984. od krvarenja u mozgu u Švajcarskoj. Imao je tada 58 godina i najmanje toliko bolesti, primjerice: artritisa, dermatitisa, ciroze jetre i bolesti bubrega. Više puta je priman u bolnicu zbog zavisnosti o alkoholu. Krajem života je šepao.

Ovaj holivudski glumac bio je teški alkoholičar i svakodnevno je pio tri boce votke, a kao strastveni pušač pušio je 3-5 kutija cigareta dnevno.

Ono što se doznaje iz njegove nove biografije je da je bio i serijski preljubnik.

Spavao je u prosjeku sa po tri različite žene nedjeljno, i to punih 30 godina. U svojim najboljim danima, između 1947. i 1975., vodio je ljubav s barem jednom novom ljubavnicom svaki drugi dan, navodi se u njegovoj biografiji “And God Created Burton”.

Tako je stigao do nevjerovatne brojke od 2500 žena s kojima je spavao. U njegovu mrežu uletjela je i glamurozna diva Lana Tarner, iako je on kasnije tvrdio da je ona bila ta koja je upecala njega.

U svakom slučaju, Barton je jedan od glumaca koji su obilježili filmsku industriju, ali i pozorišnu umjetnost. Jedan je dio simbola modernog glumišta 20. vijeka.