N.R.

Na današnji dan rođena Sampdorija – ponos Đenove i italijanskog fudbala

Na današnji dan 1946. godine, u italijanskoj Đenovi, spajanjem dva lokalna kluba – Sampijerdaenese i Andrea Dorija – rođen je fudbalski klub Sampdorija, tim koji će tokom decenija postati simbol strasti, morskog grada i posebnog stila igre.

Spoj dva rivala iz istog grada nije bio samo sportska odluka. Rat je ostavio svoje tragove, a u poslijeratnoj Italiji postojala je želja da se fudbal obnovi i objedini. Boje i grb nove ekipe odražavale su kompromis i tradiciju oba kluba – plava osnovna boja preuzeta je od Andrea Dorije, dok su horizontalne crno-bijele-crvene pruge bile nasljeđe Sampierdarenesea. U sredini se našao prepoznatljivi grb sa stilizovanom glavom mornara – simbolom grada i njegovog identiteta.

Prvi veliki uspjesi došli su polako. Sampdorija je dugo bila stabilan, ali ne i trofejni klub. Tek krajem 80-ih i početkom 90-ih, pod vođstvom trenera Vujadina Boškova, klub je doživio zlatno doba. U tom periodu, 1991. godine, osvojena je prva i jedina titula šampiona Italije, predvođena nezaboravnim trojcem Đanluka Viali, Roberto Manćini i Atilio Lombardo.

Najveća evropska priča odigrala se 1992. kada je Sampdorija stigla do finala Kupa evropskih šampiona, gdje je na londonskom Vembliju tek u produžecima poražena od velike Barselone. Iako poraz, to finale je cementiralo status kluba u istoriji italijanskog fudbala.

Danas, 79 godina od osnivanja, Sampdorija se možda ne bori za titule kao nekada, ali i dalje čuva svoj ponos, boje i vjeru navijača. "Plavo-prugasti" ostaju jedan od najprepoznatljivijih klubova Italije, sa navijačkom grupom „Ultras Tito Kukjaroni“ koja važi za jednu od najvjernijih na Apeninima.

Za Đenovu, Sampdorija nije samo fudbalski klub. Ona je priča o jedinstvu iz različitosti, o hrabrosti da se ide protiv moćnijih, i o ljubavi prema igri koja traje skoro osam decenija.